| کاربست اشعار مثنوی مولانا از منظر روش تدریس مشارکتی یا همیاری |
| کد مقاله : 1411-6LITERATURECONF (R1) |
| نویسندگان |
|
روح الله کریمی نورالدین وند *، امین بنی طالبی دهکردی گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، صندوق پستی 889- 14665 تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| روش تدریس مشارکتی یا همیاری یکی از مؤثرترین رویکردهای آموزشی معاصر است که بر تعامل، همیاری و مسئولیتپذیری و یادگیری جمعی و گروهی تأکید دارد. بررسی مثنوی مولانا جلالالدین بلخی، نشان میدهد که بنیانهای نظری این روش، در فرهنگ ایران و ادبیات فارسی ریشه دارد. در ابیاتی از مثنوی معنوی که با تصویرهایی چون حرکت کاروان، همراهی یاران و وابستگی اجزای یک بنا بیان شده، مولانا ضرورت جمعبودن و همکاری را یادآور میشود. این مقاله با تحلیل این اشعار از منظر آموزش مشارکتی و همیاری نشان میدهد که مفاهیم بنیادین این روش، همچون وابستگی مثبت، مسئولیت فردی، تعامل رودررو و همافزایی گروهی در اندیشه مولانا انعکاس یافته است. نتیجهگیری مقاله تأکید میکند که تلفیق آموزههای تعلیمی و عرفانی مولانا با روشهای نوین آموزش، میتواند به توسعه رویکردی بومی، اثربخش و انسانمحور در تعلیم و تربیت کمک کند. در این مقاله اشعار بر اساس اصول روش تدریس همیاری و مشارکتی تحلیل شده و ظرفیت آنها برای تقویت رویکردهای آموزشی مدرن نشان داده شده است. |
| کلیدواژه ها |
| تدریس مشارکتی، شعر مولانا، همیاری، مشورت |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |