| عوامل بیعلاقگی دانشآموزان به دستور زبان فارسی و راهکارهای بهبود آن |
| کد مقاله : 1139-6LITERATURECONF (R2) |
| نویسندگان |
|
سعیده قندی *1، هما مولائی2، مهدی صفری3 1دانشگاه فرهنگیان. پردیس حضرت معصومه س، قم 2موسسه آموزش عالی دانشستان 3دانشگاه پیام نور ساوه |
| چکیده مقاله |
| پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه آموزش دستور زبان فارسی و علل بیعلاقگی دانشآموزان متوسّطۀ اوّل به این مبحث انجام شد. برای این منظور، مواد پژوهشی از طریق تحلیل محتوای کتابهای فارسی پایههای هفتم، هشتم و نهم آماده شد. این مواد شامل بخشهای دانش زبانی، مثالها، فعالیّتها و تمرینهای دستوری این کتابها بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفیتحلیلی بوده و دادهها به دو روش کتابخانهای و میدانی گردآوری شد. در بخش کتابخانهای، مبانی نظری و پیشینۀ پژوهش بررسی گردید و در بخش میدانی، پرسشنامهای روا و پایا در اختیار تمام دبیران زبان و ادبیّات فارسی متوسّطۀ اوّل شهرستان ساوه توزیع شد. این پرسشنامه عوامل بیعلاقگی درس دستور را در پنج مؤلفۀ مربوط به دانشآموزان، دبیران و شیوه تدریس، محتوا و ساختار کتاب درسی، زمان و شرایط تدریس و عوامل خانوادگی و محیطی بررسی کرد. تحلیل دادهها با بهرهگیری از آمار توصیفی و آزمونهای استنباطی در نرمافزار SPSS انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیعلاقگی یادگیری دستور زبان فارسی تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد که شدت و اولویّت آنها متفاوت است. بیشترین مانع یادگیری، زمان و شرایط تدریس و کمترین میانگین مربوط به محتوا و ساختار کتابهای درسی است. یافتهها حاکی از آن است که ارتقای یادگیری درس دستور و علاقهمند کردن دانشآموزان به این مهم نیازمند اقدامات چندجانبه است: بازنگری در زمانبندی و حجم تدریس، بهبود شیوهها و مهارتهای تدریس معلّمان، بازطراحی محتوای کتابهای درسی و جلب مشارکت فعّال خانوادهها. با این رویکرد جامع، دستور زبان میتواند از جایگاهی حاشیهای به یک مهارت کاربردی و پایدار برای دانشآموزان تبدیل شود. |
| کلیدواژه ها |
| دستور زبان فارسی، تحلیل کتاب درسی، فارسی متوسّطۀ اوّل، بیعلاقگی دانشآموزان به مبحث دستور |
| وضعیت: پذیرفته شده |