از انشای سنتی تا نوشتن خلاق: نقدی بر شیوه‌های تدریس انشا در نظام آموزشی ایران
کد مقاله : 1117-6LITERATURECONF (R2)
نویسندگان
غلامرضا هاتفی اردکانی1، محمد ابراهیم فاضلی شورکی *2، سید ابوالفضل بنی فاطمی3
1استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان
2دانشجوی کارشناسی فرهنگیان
3دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهتگیان
چکیده مقاله
درس انشا به عنوان یکی از اساسی‌ترین دروس حوزه مهارت‌های زبانی است اما علیرغم این ظرفیت نظری، در نظام آموزشی ایران با چالش‌های بنیادین و ساختاری متعددی روبرو است. این مقاله با اتخاذ رویکردی تحلیلی-انتقادی و با بهره‌گیری از روش تحقیق کیفی و تحلیل محتوای، به واکاوی عمیق شیوه‌های سنتی تدریس انشا و تقابل آن با پارادایم نوین «نوشتن خلاق» می‌پردازد. هدف اصلی پژوهش، بررسی ریشه‌ای علل ناکارآمدی روش‌های کنونی و ارائه راهکارهای عملی برای گذار از الگوی مکانیکی، حافظه‌محور و موضوع‌محور به سوی الگوی فرآیندمحور، دانش‌آموزمحور و خلاقیت‌بنیان است. یافته‌های تحقیق که بر اساس تحلیل اسناد بالادستی، کتب درسی و پژوهش‌های معتبر استوار است، حاکی از آن است که عواملی همچون سلطه نگاه سنتی و رفتارگرایانه در آموزش، تمرکز صرف بر محصول نهایی به جای فرآیند نوشتن، تکرار موضوع‌های کلیشه‌ای و نامرتبط با دنیای واقعی دانش‌آموزان، حاکمیت نظام تصحیح مبتنی بر یافتن غلط‌های املایی و انشایی با تأکید بر نمره‌محوری، و فقدان آموزش نظام‌مند اصول و تکنیک‌های خلاقیت در نوشتن، از جمله موانع اصلی در تحقق اهداف متعالی این درس به شمار می‌روند. این مقاله در نهایت با استناد به چارچوب‌های نظری نگارش خلاق و تجربیات آموزشی موفق در سایر نظام‌های آموزشی، پیشنهاد می‌کند که بازتعریف اهداف درس انشا در اسناد تحولی، توانمندسازی حرفه‌ای معلما ، بازنگری اساسی در محتوا و ساختار کتب درسی با تأکید بر فرآیند نوشتن، و به‌کارگیری نظاممند تمارین نوشتن خلاق در محیطی امن، می‌تواند تحولی اساسی در کیفیت آموزش این درس حیاتی ایجاد نموده و به پرورش نسلی خلاق و توانمند در بیان بینجامد.
کلیدواژه ها
انشا، نوشتن خلاق، نظام آموزشی ایران، نقد آموزشی، روش‌های تدریس، تفکر نقاد.
وضعیت: پذیرفته شده