| بررسی سطح آوایی متون غنایی منظوم در کتابهای فارسی دورۀ دوم متوسّطه |
| کد مقاله : 1074-6LITERATURECONF |
| نویسندگان |
|
فائزه شریف *1، مهدی صفری2، محمّدتقی قندی3 1آموزش و پرورش 2دانشگاه پیام نور ساوه 3دانشگاه غیرانتفاعی دانشستان ساوه |
| چکیده مقاله |
| پژوش حاضر با عنوان «بررسی سطح آوایی متون غنایی منظوم در کتابهای فارسی دورۀ دوم متوسّطه»، به تحلیل عوامل مؤثّر در غنای سطح آوایی پرداخته است تا الگوی بهرهبرداری شاعران از ظرفیتهای موسیقایی زبان فارسی را روشن سازد. تحقیق مورد نظر به روش توصیفی_ تحلیلی مدوّن شده است. سطح آوایی به عنوان یکی از بنیادیترین سطوح تحلیل زبانی، نقش تعیین کنندهای در شناسایی و تمایز سبک آثار ادبی دارد. تحلیل آوایی متون غنایی منظوم نه تنها به درک جنبههای موسیقایی و عاطفی زبان شاعر کمک میکند، بلکه نشان میدهد چگونه شاعر از آوا برای القای معنا، احساس و زیباییشناسی استفاده کرده است. با توجّه به آن که آموزش ادبیّات موجب افزایش مهارتهای زبانی دانش آموزان میشود و همچنین تأثیر بسیاری بر رشد درک زیباییشناختی آنها دارد؛ بررسی متون ادبی از نظر زبانی خصوصاً سطح آوایی امری لازم و ضروری مینماید. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که سطح آوایی متون غنایی منظوم مورد بررسی، نمایانگر تلاشی آگاهانه برای بهرهگیری از ابزارهای زبانی در جهت تقویت بعد موسیقایی و آهنگین شعر است. متون غنایی مورد بررسی از جهت موسیقی بیرونی نسبتاً متنوّع است. همچنین موسیقی درونی یکی از عوامل اصلی در پویایی و گیرایی متون غنایی آموزشی به کار میرود و نقش به سزایی در ارتقای ذوق ادبی دانشآموزان ایفا میکند. |
| کلیدواژه ها |
| سطح زبانی، سطح آوایی، متون غنایی منظوم، کتابهای درسی فارسی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |