| بررسی تطبیقی فعل شروع در زبان فارسی، عربی و انگلیسی |
| کد مقاله : 1060-6LITERATURECONF (R2) |
| نویسندگان |
|
زهرا هاتفی اردکانی *1، غلامرضا هاتفی اردکانی2 1دانشجوی سال دوم آموزش زبان دانشگاه فرهنگیان استان یزد 2مدرس گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان استان یزد |
| چکیده مقاله |
| افعال آغازگر یا شروع گروهی از افعال هستند که دلالت بر آغاز یک کنش یا فرآیند دارند. این ساختارهای فعلی، با وجود تفاوتهای صرفی و نحوی، در بسیاری از زبانهای دنیا از جمله فارسی، عربی و انگلیسی قابل شناسایی هستند. کاربرد این افعال در زبان فارسی، از متون کلاسیک (مانند تاریخ بیهقی و گلستان سعدی) تا متون معاصر و محاورات روزمرّه قابل ردیابی است. این پژوهش با هدف بررسی ساختارهای فعلی دال بر آغاز در زبان فارسی و مقایسۀ تطبیقی آنها با معادلهایشان در زبان عربی (افعال مقاربه) و زبان انگلیسی (مانند start و begin) انجام شدهاست. رویکرد این تحقیق، توصیفی-تحلیلی بوده و دادهها از طریق مطالعات کتابخانهای و تحلیل نمونههای زبانیِ استخراجشده از متون معیار در هر سه زبان گردآوری و مقایسه شدهاند. یافتههای تحقیق نشان میدهند که در زبان فارسی، ساختار آغازگری اغلب به صورت )مصدر + فعل کمکی گرفت ( بروز مییابد که فعل گرفتن پرتکرارترین آن است. در زبان عربی، این مفهوم غالباً توسّط افعال مقاربه که از افعال ناقص محسوب میشوند و با فعل مضارع همراه با معنای مصدری همراه میگردند؛ بیان میشود. در زبان انگلیسی، دو فعل محوری start و begin با کارکردهای نزدیک امّا متمایز، این نقش را ایفا میکنند. شباهت بنیادین این ساختارها ریشه در نیازهای شناختی و ارتباطی مشترک انسانها دارد که خود را در پدیدههای جهانی زبانها منعکس میسازد. |
| کلیدواژه ها |
| تحلیل تطبیقی، فعل آغازگر، شروع، ساختارهای فعلی، فارسی، عربی، انگلیسی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |